De Finca

Het paardrijden was fantastisch. Zwerven over bergen en weiden, door koffieplantages en kleine dorpjes, tussen bamboe en kwetterende vogels, door beekjes en modderputten (hoewel de paarden ook niet graag in die modder liepen), volledig vrij én met goed verzorgde prachtige paarden. Josefina was mijn heldin, Bonito die van Maarten. Beiden waren goed in snel galopperen dus we reden de hele tijd ver vooraan. Het leukst was toen Josefina zich met een gigantische sprong in de beek wierp en vandoor daverde, het water spatte over mijn oren en mijn cowboyhoed viel er bijna af. Ik voelde me helemaal in een westernfilm.
De rest van de dag kregen we een rondleiding op de finca door de zoon des huizes, met interessante uitleg over hoe ze koffie en kardemon oogstten en bewerkten. En hoe ze dat (gelukkig maar) zo ecologisch mogelijk doen.
Maar was ons het meest zal bijblijven is waarschijnlijk het eten. Het was veruit het lekkerste dat we tot nu toe al op ons bord kregen, met allemaal verse geplukt fruit en groenten van de meest exotische soort. S avonds hadden we de lokale hotspring voor ons alleen. Nadeel was wel dat het erg donker was waardoor we bijna de rivier niet uitgeraakten. Maar kom, alles is goed gekomen en we zijn nu klaar om naar onze volgende bestemming te gaan: La Ceiba.