Deze slogan is wel op het lijf van Bolivia geschreven. De voorbije dagen zagen we onze netjes opgemaakte planning telkens in rook opgaan. De bus naar een heel mooi nationaal park reed pas twee dagen later (de Bolivianen doen echt geen moeite hun toeristische trekpleisters te promoten). Daarna bleek dat de trektocht die we in Sucre graag wilden doen niet door kon gaan want er was geen enkele gids beschikbaar die zijn familie in de kerstperiode kon missen. Als troost hadden we een quadtocht met een lokale motorcrosser geregeld, toen hij op het afgesproken uur niet kwam opdagen kregen we te horen dat zijn enige quad een technisch probleem had. Dat was op een zondag, wanneer er echt niks, NIKS te doen is in Sucre. Het enige wat we die dag gedaan hebben is wegvluchten van een Hollands meisje die ons naar haar restaurant wou lokken waar de kostprijs het dubbele was (niet gemakkelijk in een stad die nog kleiner is dan Leuven en waar je de hele tijd dezelfde mensen tegenkomt), en gezocht naar het laatste Twilight-boek waarmee ik de vele busuren vul (en die ze in Peru gestolen hebben).
Maar dit hoort er allemaal bij, en we ondergaan het met de glimlach! Bolivia is nog steeds een fantastisch land en we genieten met volle teugen van alles wat we hier zien en horen.
 |
| Trouwen is hier heel populair |
Sucre is klein, maar heel gezellig en helemaal anders dan de andere steden die we tot nu toe in Bolivia gezien hebben. Vooral veel rustiger. Het klimaat is zalig. Bovendien hebben ze hier hele lekkere chocolade. Meestal mag je Bolivianen niet geloven als het over eten gaat; ze vertellen vol trots over hun lekkere hotdogs, hamburgers en frieten, maar de chocolade en het bier zijn goed te doen.
 |
| Een typisch straatje in Sucre, de witte stad |
 |
| Op het gezellige centrale plein vind je niet alleen kerstlichtjes in de palmbomen maar ook een heuse kerstlichtstal! |
 |
| De enige straathond met een huisje |
We hebben in het gebouw waar de onafhankelijkheid van Bolivia werd uitgesproken een interessante uitleg gekregen over de hoofstadproblematiek La Paz-Sucre. Ook bleek dat ze hier een bewogen presidentsverleden hebben, maar liefst 20% is vermoord sinds de onafhankelijkheid. Dat maakt een gemiddelde van elke 2 jaar een nieuwe president. Sommigen konden maar 4 dagen aanblijven. Met Evo Morales lijkt het te veranderen, hij is heel populair.
Ondertussen is the impossible possible geworden, en hebben we op aanraden van een Boliviaanse, stel je voor, een tof Belgisch hotelletje gevonden! Het doet zelfs deugd een Antwerps accent te horen. En hier zijn warempel deurklinken, en een thermostatische douche. We voelden ons meteen helemaal thuis.
Bovendien hebben we een leuke uitstap op Kerstavond. We gaan meevieren in een dorpje iets verderop (Villa Serano), gekend voor zijn dagenlange Kerstfeesten. Benieuwd wat dat gaat geven. De Bolivianen kennende zal het de moeite zijn, want in feesten en drinken zijn ze de beste.
 |
| Kiekeboe |
 |
| Latino's blijven macho's, zodra ze mij zagen wilden ze van zo hoog mogelijk naar beneden duiken |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten