Vandaag maakten we een mooie wandeling. Om er te geraken moesten we eerst 2u mee met de lokale camion, waar je zo erg op elkaar geplakt wordt dat het net een spelletje twister lijkt. Ik voelde me net een Egyptisch hiëroglief, zo gewrongen stond ik om de 2 baby's die aan mijn voeten lagen niet te raken, de 3 oude vrouwtjes die op mijn voeten zaten wat plaats te geven, de oude man die aan mijn rug stond te trekken niet te veel pijn te doen en mijn eigen handen ook nog ergens aan vast te kunnen houden. Maarten kan getuigen, het was vechten voor elke centimeter. Tot overmaat van ramp regende het voor de eerste keer sinds we in Bolivia zijn toegekomen. De wandeling zelf was heel gemakkelijk en wonderschoon. Helemaal anders dan alles wat we tot nu toe gezien hebben. Een groot deel ging door een rivier, die tegenwoordig zo droog staat dat je er heel gemakkelijk door kan. De vele nutteloze bruggen getuigen van andere, en betere, tijden. Onze gids Alberto had zoals elke Boliviaan zijn eigen muziek mee. In de bus probeerden er al enkelen hun aftands radiootje aan de gang te krijgen, model jaren 20. Alberto had een gsm met 4 liedjes die de hele dag (redelijk vals) onze stappen begeleidden. Hij vond het geweldig, en euh, wij na een paar uur iets minder :-). De rest van de reis gaan we zeker nog vaak 'No me buscas' en 'Que paso' in onze dromen horen. Maar kom, tis beter dan de TV gekheid waarmee de andere Zuid-Amerikanen hun tijd verdoen. In Bolivia is muziek het allerbelangrijkste, en vaak is het nog goeie ook.
We deden een paar zeer primitieve dorpjes aan, waar de nieuwsgierige kinderen ons stiekem aanstaarden. Zodra we hun blik kruisten staken ze zich vliegensvlug weg. Grappig.
Deze avond hadden we nog een leuk gesprek met Rene, de Belgische eigenaar van Casa Verde. We hebben samen met hem en redelijk wat Singani (lokale sterke drank) het welverdiende pensioen van mijn papa gevierd. Genoeg gewerkt, eindelijk rust! Voor het eerst vind ik het jammer niet in België te zijn om het samen te vieren. En papa, Rene is zelf ook met pensioen en waarschuwt dat het drukste nog moet komen...
 |
| Onze pick-nickplaats, en mocht het beter weer geweest zijn ook zwemplaats (helaas) |
 |
| Een verlaten hacienda is nu voer voor de varkens |
 |
| Na enig twijfelen kustte ik een kikker, want je weet maar nooit... |
 |
| En zie, stond daar plots een boodschap op de stenen geschreven |
 |
| En lag de prins van mijn dromen op mij te wachten! |
 |
| Zoek het dier in deze foto (niet alleen de kinderen staken zich weg) |
 |
| Een van de vele ezels, vanuit een andere hoek |
 |
| Alweer een ezel verstopt |
Mooie post! Zeker ter ere van de welverdiende rust van de papa. We kunnen zien dat je weer goesting gekregen hebt mooie foto's te nemen.
BeantwoordenVerwijderen