Buenos Aires

Na (alweer) een dodelijke saaie rit vanuit Rosario waren de zichten op de wolkenkrabbers van Buenos Aires een verademing. Vele gebouwen, vooral rond de havenbuurt, zijn nog in opbouw. De grote parken, de tientallen Starbucks, en het verstikkende hete weer doen meteen aan New York denken. Sommige wolkenkrabbers zijn precies nagebouwd om dat gevoel te ondersteunen. Het is maar 1 voorbeeld van hoe optimistisch Argentinië de toekomst ziet, waarschijnlijk vinden ze zichzelf het land met de beste perspectieven van Amerika.


De Argentijnse versie van Rockefeller

 Het Westerse gevoel dat we hadden in Noord - Argentinië wordt in Buenos Aires alleen maar versterkt. De goeie gevolgen daarvan blijven: hele lekkere Italiaanse koffie, lekkere wijn, en goeie infrastructuur (alleen nog duurder). De negatieve gevolgen echter ook, en dan vooral de saaiheid. Gelukkig is Buenos Aires zelf een echte grootstad en heb je dat daar minder. Dus eigenlijk hadden we hier onze beste tijd tot nog toe in Argentinië. We flaneerden door de straten als echte toeristen, genietend van alles wat een grootstad biedt.

Ik deed maar alsof ik aan het nadenken was, natuurlijk was ik aan het winnen... ;-)

Maarten de Arabier verlekkert zich op een typische Argentijnse grill (Parilla of Asado)

En hier valt wel wat te zien: San Telmo is een gezellige, hippe buurt. Hip zijn is in Argentinië belangrijk, zoals in veel Westerse landen. Er wordt veel meer aandacht besteed aan de buitenkant dan aan de binnenkant, zullen we maar zeggen. Zoals ook in de nieuwe havenbuurt, vol moderne gebouwen in glas en beton. La Recoleta, met zijn bekende kerkhof, is eveneens de moeite.

Het kerkhof van Recoleta, vlak voor vampierenuur

Op zich verschilt het niet veel van andere kerkhoven die we al hebben gezien, maar zijn ligging knal in het centrum en zijn omvang maken het interessant. La Boca is een beetje een buitenbeentje. Het is bekend van de foto's met dansende tangoparen voor huizen in rood, groen en blauw. Wel, dat zijn slechts een drietal straten. De rest is levensgevaarlijk om door te wandelen, hoewel wij het wel nietsvermoedend gedaan hebben. Achteraf hoorden we dat we heel veel geluk hebben gehad er zonder overval geraakt te zijn. We moesten inderdaad door arme buurten wandelen alvorens in het toeristische gedeelte te komen, maar we waren vroeg op de dag en ik denk dat de bandieten nog in hun bed lagen. Er was namelijk geen kat op straat. We hebben toch maar de bus terug naar het centrum genomen. Twee keer ons geluk beproeven op 1 dag leek ons wat veel.


De voorbije dagen waren we ook al aan 2 pogingen tot 'overval' ontsnapt. Hoewel we het meer lachwekkend dan schrikwekkend vonden. De eerste keer kwam er een kind op een fiets op ons afgereden, en we voelden meteen dat we op ons hoede moesten zijn. Maar het bleek goed mee te vallen, hij reed gewoon een hele tijd naast ons. Hij vroeg om een 'centje' en we zeiden dat we dat niet hadden. Hij kon niet begrijpen dat er in heel onze rugzak geen centje zat, en zei dat we dan maar de hele rugzak moesten geven. Toen we dat heel grappig bleken te vinden reed hij weg. De tweede keer was het ongeveer hetzelfde. Ze hopen waarschijnlijk dat je je portefeuille uithaalt voor dat begeerde centje, en dan gaan ze er met een hoop meer centjes vandoor.

De tangoshows, die alleen in Buenos Aires te zien zijn, vind je op elke hoek van de straat. We kozen er een uit in een cultureel centrum en waren zeer onder de indruk. In het begin kon ik nog volgen (ha, een media luna!) maar al snel zat ik met mijn mond open te gapen. Het belang van goeie knieën om goed te kunnen tangodansen is me nog es duidelijk geworden. Na het zien van zo'n goeie dansers en zo'n prachtige show heb ik heimwee naar de lessen met Koen van weleer.

In de smalle straten van La Boca denkt iedereen tango te kunnen dansen

Voor de rest lijkt alles in Buenos Aires wat op elkaar, een afwisseling van chique straten met verloederde, maar allen met dat hippe karakter. Daar zorgt de graffiti in de armere buurten dan wel voor. Het is leuk om er gewoon doelloos rond te slenteren, naar de mensen te kijken, in een park te gaan zitten. Op zaterdag zijn we samen met drommen joggers het vlakbij het stad gelegen natuurpark gaan bezien. Er waren veel vogels en picknickers.

Verkoeling zoeken in de nieuwe havenwijk Puerto Madero

Op zondag deden we nog Argentijnser: de familieuitstap bij uitstek, het stadje Tigre en de Parana Delta. We hadden misschien beter een andere dag gekozen, maar hadden geen idee dat zoveel Argentijnen hetzelfde idee zouden hebben. Het aanschuiven voor een ticketje voor de boot duurde uren, en het aanschuiven voor de boot zelf dan nog eens uren. Gelukkig zijn de mensen vriendelijk en hadden ze ons getipt dat het best zou zijn als 1 van ons in de rij voor de tickets ging staan en een ander in de rij voor de boten. Zo hebben we toch 2u uitgespaard, en waren we iets na de middag in Tres Bocas. Het was best grappig, aan beide oevers van de zijarmen van de delta - en dat zijn er wel wat - waren mensen aan het pootjebaden, zonnen of barbequen. Het staat er vol vakantiehuizen en vakantiecomplexen. Een drukker bevaren rivier hebben we nog nooit gezien, de hele tijd kruisten boten, kayakers, zwemmers, en ander ge'vaar'te elkaar. De mannen in hun zondagse kleren: een short en verder niks. Soms apetijtelijk, soms iets minder.

De iets minder apetijtelijke versie

Een bloot bovenlijf is een van die dingen die in Argentinië hip zijn. Helaas zijn ze nog niet zover dat het ook een gespierd bovenlijf moet zijn.

Life as it should be. De Argentijnse vrouwen weten hoe het moet!

In Tres Bocas hebben we een wandeling gemaakt die ons vermoedelijk nog niet velen hebben voorgedaan. Het was hier onze avontuurlijkste wandeling tot nog toe.

Het avonturenparcours van Tres Bocas

We hadden een natuurpark verwacht, en er uiteindelijk toch nog een gekregen. Na nog effe te zien naar al dat toeristisch gedoe rondom ons, waren we mooi op tijd terug in Buenos Aires om met de ondergaande zon een fles wijn op ons balkon te kraken.

Ons koloniaal balkon, ideaal voor wijndegustatie

We hadden een goed hotel, ons aangeraden door een Italiaan in Rosario. Niet al te duur, zeer goed gelegen - op anderhalve blok van een Starbucks - en koloniaal. Echt zeer koloniaal, van moderne technologie hadden ze er nog nooit gehoord. De radio leek uit vooroorlogs tijdperk, en stond gelukkig niet veel aan. De geranten waren eveneens vooroorlogs, dus die moest je niet vragen of er een computer met internet was. In Buenos Aires heeft elke cafe een WIFI sticker, maar wij computerlozen hebben daar niet veel aan. De merde is dat een nieuwe laptop hier 500 euro meer kost dan in Belgie. Het contact met het thuisfront zou alleszins stukken vergemakkelijken. Misschien in Nieuw - Zeeland.