Granada

We zijn alweer verhuisd, richting Granada deze keer. Drie keer werden we doornat, drie keer zongen we Panpanamericano op de bus, drie keer vroeg dezelfde vrouw ons of we toch maar geen cashewnootjes wilden...?
Granada is een mooi stadje, maar veel te toeristisch. Dat merkte ik daarjuist aan de levende lijve. Verblind door het mooie koloniale gebouw met een prachtige patio werden we een (veel te duur bleek achteraf) restaurant binnengezogen. Ze beloofden ons live-muziek, hoewel we de enige gasten waren en dat voor ons niet nodig was. Toen de rekening kwam, bleek dat we 2 dollar te kort mee hadden en dat het live orkest net toen eindelijk in gang schoot. Maar Maarten moest geld afhalen en bleef wel even weg, dus zat ik daar helemaal alleen in een erg grote gallerij met een 7 koppig orkest en een charmezanger. Was ik even beschaamd zeg. We zijn nog blijven zitten tot er andere mensen kwamen, want je kon die mannen toch niet voor een helemaal lege zaal laten spelen he?

Schuilen onder een palmblad